juni 2015 - maart 2016
Sistaaz of the Castle
-
FotograafJan Hoek
-
ModeontwerperDuran Lantink
-
SchrijverGerda van de Glind
-
ProjectmanagerRenske van Leeuwen
Rondom de kleurrijke looks van de transgender sekswerkers in Kaapstad is een fotoserie, modecollectie en FanShirt collectie gemaakt. Via de sekswerker organisatie S.W.E.A.T. maakte we kennis met hun transgender support groep Sistaazhood. We zoomden in op zes meisjes: Coco (25), Cleopatra (23), Sulaiga (30), Gabby (29), Flavinia (33) en Joan Collins (57). Jan maakte documentairefoto’s van de meisjes, hun leven en hun outfits. Veel van hen zijn dakloos en leven onder een brug naast het kasteel van Kaapstad. Deze documentaire foto’s fungeren als het lookbook voor de collectie van Duran, waarvoor hij op dezelfde recyclende manier te werk ging als hen. Daarnaast waren we gei?nteresseerd in hoe ze eruit zouden willen zien als ze alle mogelijkheden hadden. Hun dromen zijn vertaald naar de droom-couture-capsule-collectie van Duran en gefotografeerd door Jan. De collectie is gepresenteerd tijdens FashionWeek en de foto's tentoongesteld in Foam, de FanShirts van alle meisjes te koop bij Concrete. Later in 2016 verschijnt een geprinte publicatie (APE). Uiteindelijk zullen we met het project terugkeren naar Zuid-Afrika, omdat transgender sekswerkers daar enkel negatief in het nieuws komen is de nadrukkelijke wens van de meisjes om op een positieve manier zichtbaar te worden in de media.
Impact van Sistaaz of the Castle:
- -Mensen in Kaapstad, Nederland en wereldwijd moeten anders gaan kijken naar transgender sekswerkers.
- -De transgender sekswerkers hebben zelf tools om hun beeldvorming in de media te beinvloeden
- -De transgender sekswerkers voelen zich ge-empowered en erkend in hun design kwaliteiten
- -Op de Amsterdam Fashion Week zijn mensen anders na gaan denken over de representatie van modellen op de catwalk, zowel qua kleur als gender
Wat gaat er gebeuren
Vragen aan Sistaaz of the Castle
-
Met wie werk je samen?
Stichting MiaP, heeft 5000 euro geschonken heeft ons begeleid hoe we met foto's een impact kunnen maken. AFK: heeft ook geld gegeven COC: heeft ons in contact gebracht met Sistaazhood Sistaazhood: zonder hen was dit project onmogelijk geweest, want zij zijn uiteindelijk diegene die ons moeten vertellen hoe de transgender sekswerkers uit Kaapstad in de wereld willen komen en ook vooral: hoe niet. FOAM: De plek in Nederland om een fototentoonstelling te kunnen maken met impact Fashion Week Nederland: Daar hebben we de mode-show gedaan en dat is de partij om vanuit de modewereld voorzichtig aan hun codes te morrelen.
-
Hoe ga je samenwerken?
Met Sistaazhood was het denk ik belangrijk dat het niet alleen over hen ging, maar ook met hen. Dat houdt in dat wij hen ook een hoop keuzes hebben laten maken: van hoe we het geld moeten verdelen, tot de naam van het project, tot welke woorden we in het gehele project niet moeten gebruiken, tot hoe we ondanks dat 6 meisjes de hoofdrol krijgen toch kunnen zorgen dat de hele groep trots is op dit project. Ook belangrijk is om dit niet door te laten slaan naar de andere kant, maar ook je eigen perspectief goed te bewaken: je werkt niet voor hen, maar met hen, alleen dan kan het een gelijkwaardige samenwerking zijn.
-
Wat zijn de effecten van wat jullie hebben gedaan?
-De Sistaaz in Kaapstad zijn allemaal bewuster geworden van hun stijl en zijn nog trotser op de eigen kleding die ze maken. -De Sistaaz in Kaapstad zijn zelfs nog meer aan de slag gegaan om hun eigen kleding te maken. -De foto's worden door de meisjes uit Kaapstad gebruikt om campagne te voeren rondom hun eigen beeldvorming. -In Amsterdam is tijdens de Fashion Week een krachtig statement gegeven dat mode ook ergens om kan gaan. Vele mensen in de mode hebben ons laten weten dat ook zij meer betekenis willen in de mode. -We hopen dat transgender sekswerkers meer een gezicht hebben gekregen, zowel in Nederland als in Kaapstad en daardoor in het dagelijks leven ook minder last zullen hebben van vooroordelen. -De catwalkshow gaf liet één van de grootste variéteit zijn aan modellen, qua kleur en gender. Ook dankzij een talkshow die de dag na onze show is gehouden tijdens de Fashion Week is ook de modewereld zich meer gaan beseffen dat het een must is om niet alleen perfecte blanke meisjes te showen, maar diversiteit het nieuwe ideaal is.
-
Waaruit blijken deze effecten?
Nee, we hebben niks gemeten. Ik moet daarbij ook zeggen, dat ik maar heel minimaal geloof dat de resultaten van kunst gemeten kunnen worden. Je kan hoogstens cijfers geven hoeveel mensen het gezien hebben, maar wat voor bubbels er volgens loskomen in de hoofden van mensen dat is juist de magie van beeldende kunst.
-
Met wie heb je dit gedaan?
Sistaqazhood, de transsekswerkersorganisatie uit Kaapstad. Het initiatief kwam van ons!
-
Wat is je opgevallen in de samenwerking; wat ging goed, wat kon beter?
-De samenwerking met de transgender sekswerk-vereniging in Kaapstad ging boven verwachting goed en bleek één van de meest ge-oliede organisaties te zijn waar je maar mee kan werken. -Ook met Amsterdam Fashion Week ging de samenwerking goed en bleken zij ook samen met ons meerdere dingen te willen organiseren rondom het thema gender en diversiteit. -Daarnaast hebben onze mediapartners Vrij Nederland en de internationale Vice gezorgd dat ons verhaal niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld is gelezen. -Lastiger is de samenwerking met een museum in opbouw in Kaapstad waar we het project in Zuid-Afrika willen laten plaatsvinden. Vooral omdat het museum niet af is, kunnen ze ons maar geen duidelijkheid geven wanneer dat gedeelte er zou kunnen komen, terwijl het voor de meisjes in Zuid-Afrika juist belangrijk is om het ook daar te laten zijn.
-
Wat is er volgens jou voor nodig om kunst en maatschappij samen in de toekomst nog meer impact te laten maken?
Ik geloof niet dat effect van kunst meetbaar moet zijn, maar wel dat de verbinding tussen kunst en maatschappij groter kan zijn. Ik geloof dat dit kan doordat er meer kunstenaars, instellingen en instituten kunnen proberen de kloof tussen dagelijks leven en kunst te verkleinen, maar aan de andere kant heb je ook moeilijke kunt nodig. Wel denk ik dat niet alleen fondsen zouden moeten nadenken hoe ze kunstenaars kunnen inzetten voor impact, maar dat kunstenaars ook meer als een soort onafhankelijk ombudsmannen door organisaties, bedrijven, de politiek en NGO's ingehuurd kunnen worden om werk te maken en een kritische spiegel voor te houden rondom de thema's waar zij mee bezig zijn.
-
Wat zijn jouw belangrijkste tips?
-Wel doen: zorgen dat je goede media-partners hebt. Ik geloof zelf niet in persberichten, want die leest niemand. Ik geloof dat je selectief die paar media moet benaderen waarvan jij denkt dat ze je verder kunnen helpen en hen persoonlijk moet overtuigen dat zij met jouw moeten samenwerken. Daarvoor is het dus belangrijk een goed verhaal te hebben. -Dit project is ontstaan door een samenwerking tussen mode-ontwerper Duran Lantink en fotograaf Jan Hoek, maar omdat wij beiden creatieven zijn, hebben we altijd één organisatorisch iemand in ons team gehad zodat alle rompslomp rondom een project organiseren niet tussen de creatieven in gaat staan. Ik denk dat dat heel belangrijk is. -Neem geen genoegen met iets wat niet genoeg is. Na de eerste reis na Kaapstad vonden Duran en Jan het resultaat niet goed genoeg. Ondanks dat het niet in ons budget stond zijn we toch terug gegaan.
-De samenwerkingspartners moeten kunstenaars vooral kunstenaars laten zijn. Ook een project rondom impact is niet een impact-machine. Een goed kunstproject moet in de eerste plaats goede kunst zijn, pas dan kan het impact maken. Je kan van kunstenaars dus niet verlangen dat elke beslissing die ze maken om impact moet gaan. Soms moeten kunstenaars ondoorgrondelijke beslissingen maken die niemand begrijpt om er uiteindelijk zo'n goed en fascinerend project van te maken dat het toch weer impakt kan hebben. Kunstenaars zijn geen NGO's en dat mag je ook nooit van ze verwachten.
-
15 juni 2016Hoogtepunt
NRC Handelsblad noemt onze show het hoogtepunt van de Fashion Week:
Lees verderNRC Handelsblad noemt onze show het hoogtepunt van de Fashion Week:
http://www.nrc.nl/nieuws/2016/01/17/deze-show-is-het-voorlopige-hoogtepunt-van-de-amsterdamse-modeweek -
26 mei 2016Vice
Het project Sistaaz of The Castle is inmiddels ook geplaatst op de site van de Amerikaanse Vice:
Lees verderHet project Sistaaz of The Castle is inmiddels ook geplaatst op de site van de Amerikaanse Vice: http://www.vice.com/read/sistaaz-of-the-castle-jan-hoek-v23n1 En als gevolg daarvan is het artikel ook al (vertaald) te vinden geweest op de Mexicaanse, Colombiaanse, Franse, Duitse, Canadese en Britse Vice. De Sistaaz veroveren dus echt de wereld!
-
14 februari 2016Show tijdens Amsterdam Fashion Week.press photo Team Peter Stigter
-
14 februari 2016
-
14 februari 2016
-
14 februari 2016Article in The British Journal of Photography
Homeless and marginalised from society, still exuberant in life and style: Cape Town’s transgender sex workers are the inspiration behind a...
Lees verderHomeless and marginalised from society, still exuberant in life and style: Cape Town’s transgender sex workers are the inspiration behind a multi-layered project by photographer Jan Hoek and fashion designer Duran Lantink, now a major fashion show in Amsterdam. Dutch photographer Jan Hoek and fashion designer Duran Lantink have always shared an interest in working with models that are different. In his documentary photography, Hoek’s subjects range from homeless people who “look like kings” to heroin addicts with a modelling dream. Lantink uses amateur models in his shows, while employing unconventional design techniques and recycled fabrics to symbolise the different layers of society. Discovering the powerful, unique looks of South Africa’s transgender sex worker community was a coincidence, but one that instantly captured both their imaginations. In Sistaaz of the Castle, Hoek and Lantink zoom in on six girls from transgender support group Sistaazhood, part of the Cape Town sex workers’ organisation SWEAT. Shot under a bridge beside the capital’s castle – the closest thing to a home for most of the girls – Hoek’s photographs show the realities of their lives in parallel with the extraordinary inventiveness that goes into creating their customised outfits. The images express a different story, one that focuses on the girls’ intuitive sense of fashion, rather than the hardships and violence normally associated with their community. “The pictures weren’t really about sex work, there’s so much more to their lives,” explains Hoek, “the way they dress is why they are muses to us. It might be sexy, but not in the most obvious way.” Cleopatra and Jennifer under the bridge Lantink, who saw a similarity between the girls’ approach to styling and his own design process, agrees: “They have this amazing style, this intuition. For me, it is about trying to present the girls in the way I see them, it’s trying to tell their story.” Despite the variety in their backgrounds, ages and skin colour – of particular impact in a country as culturally diverse and complex as South Africa – there are similarities in the girls’ stories, from drug and alcohol addiction to a shared displacement from their families. But what really stands out is a collective desire to embrace their uniqueness, to do more than just survive. Cleopatra in front of the fountain Cleopatra in front of the fountain Sulaiga, 30, and Joan Collins, 57, both used to adapt their schoolboy uniform to look more feminine. “I didn’t like high school,” says Joan Collins, “I always felt out of place… I would rather wear tight clothes to show off my figure.” Gabby, 29, feels the same even today: “I always go for clothes that others wouldn’t wear. I want to be unique. I hate matching outfits or things that look alike. I always tried my best to customise it into something special. “It’s so strange that on the one hand they have a marginalised position,” says Hoek, “yet they fight for the right to improve it, for better rights and protection, and against the stigma of their work and gender. You also see the power to make something from it, to be together and also creative.” Joan Collins - dream picture in wedding dress Joan Collins – dream picture in wedding dress Hoek and Lantink asked the girls how they would like to look if there were no limitations. Their fantasises – many of which have in fact been attained through their own hard work and dedication – are translated into Lantink’s latest couture collection, photographed by Hoek for the exhibition and a forthcoming publication. “The dreams tell a lot about the message we want to give from the girls,” continues Hoek, “I think it is so interesting that they can be so different. For example, Gabby: people always assume that sex workers dream to come out of sex work and have a normal, family life; she says, ‘No, fuck that, I want to do sex work in a different surrounding, in a Victorian brothel called Lady Marmalade, surrounded by gold.’ That photo is not only a personal dream, but also a wish about the position of sex workers in general. Then you have the opposite: Joan Collins’ dream was always to marry. I think it’s good to show these things next to one another.” Coco getting changed Coco getting changed The project was fully realised at Lantink’s Amsterdam fashion week presentation this month. Hoek’s documentary images were shown interspersed with his dream-scenario photographs, before models walked the runway wearing Lantink’s Sistaazhood-inspired designs to a soundtrack incorporating the girls’ voices, explaining their dreams in their own words. Most significantly, the models were from various backgrounds, genders and professions – a fitting affirmation of seeing the positive, where typically society sees only difference. Both Hoek and Lantink agree that the project has become something bigger than they ever expected. The next step is to return to South Africa to present the Sistaaz of the Castle project on its original site and for the girls to walk their own catwalk show. “It started with our own dream,” says Hoek, “and then we got to know the girls and their dream got involved, too, and they were somehow in the same direction. It was all about how we can mix it: photography in a fashion show, fashion in photography.”
Link to article: http://www.bjp-online.com/2016/01/sistaaz-of-the-castle-the-fashion-and-reality-of-cape-towns-transgender-sex-workers/
-
Jan HoekFotograaf
-
Duran LantinkModeontwerper
-
Gerda van de GlindSchrijver
-
Renske van LeeuwenProjectmanager
