Sandra Boer is directeur van Art Partner, impactproducent en dit jaar Impact Award- jurylid. “Je moet ertegen kunnen dat de kunstenaar met iets komt dat schuurt. En dan het bedrijf voorbereiden op wat komen gaat.”
‘Art Partner zet kunstenaars in organisaties neer, en creëert vervolgens ruimte voor het werk van de kunstenaar in die organisatie, zodat er een duurzame verandering mogelijk is.’ Mede-oprichter en directeur Sandra Boer is dus een impactproducent pur sang. ‘Als er een beweging start die niet te stoppen is, dan heb je het als impactproducent goed gedaan.’
‘Niemand denkt aan kunstenaars. Als je als directeur aan de visie van je bedrijf werkt, denk je misschien: ik heb een communicatiebureau nodig. Maar je denkt niet aan de rol die een kunstenaar hierbij kan spelen. De aandacht van de Impact Award voor de impactproducent matcht met onze droom dat een organisatie altijd een of meerdere kunstenaars in huis moet hebben.’
‘We werken bijvoorbeeld voor Stichting Bartiméus die zich inzet voor blinde en slechtziende mensen. Zij waren intern bezig met het formuleren van hun strategische visie en parallel daaraan hebben wij drie kunstenaars in de organisatie gebracht, die op de werkvloer gingen peilen wat er daar leefde en hoe men de toekomst van Bartiméus zag. Het onderbuikgevoel uit de organisatie hebben zij teruggebracht naar dat strategische team in de vorm van hoorspellen.’
Maar heb je een kunstenaar nodig voor contact met de werkvloer? Had een communicatiebureau dit ook niet kunnen doen? ‘Ja, maar die komen dan niet terug met een hoorspel. Terwijl dat in deze organisatie het beste past om het gevoel over te brengen. Je krijgt niet een rapport, maar een interventie, een ervaring. Die nemen mensen mee waardoor die visie gaat leven, zowel bij dat strategische team als de medewerkers in de organisatie.’
‘Het werkt niet zo dat we een kunstenaar neerzetten en dan nooit meer terugkomen. We zijn geen detacheringsbureau. Nee, we begeleiden het hele proces intensief. Dat is nodig, ook al zijn directeuren die naar ons toekomen al ‘leiders met lef’, zoals wij ze noemen: ze willen iets veranderen en zijn bereid daar iets voor te doen. Maar als kunstenaars met een idee komen, kan het wel raken. Je kunt niet over bijvoorbeeld diversiteit praten zonder dat het schuurt. Dat heb ik geleerd: als ik er buikpijn van krijg, dan weet ik dat het goed is. Maar ik weet ook dat die directeur er net zo’n buikpijn van krijgt. Dan gaan we extra ons best doen om ons samen met de opdrachtgever voor te bereiden op wat er gaat komen. Maar we fluiten niet de kunstenaar terug. Uiteindelijk blijkt dat nooit nodig.’
Sandra Boer is mede-oprichter en directeur van Art Partner.
